HISTORIA

Biblioteka seminaryjna jest integralną częścią Wyższego Seminarium Duchownego w Rzeszowie. W momencie powołania do życia tej uczelni w roku 1993, poczyniono również starania o utworzenie biblioteki, która miałaby stanowić zaplecze naukowe dla przyszłych studentów i profesorów. Początkowo biblioteka służyła jedynie alumnom, wykładowcom i księżom diecezjalnym, jednakże potrzeba istnienia placówki tego typu w regionie, spowodowała, iż książnica ta stała się dostępna również dla osób świeckich.

Biblioteka Seminaryjna od początku swego istnienia zajmowała pomieszczenia na najniższej kondygnacji budynku głównego. Obecnie całe podziemie tej części Seminarium jest do dyspozycji Biblioteki, gdyż rozszerzający się księgozbiór wymagał adaptowania kolejnych po-mieszczeń. Dawną aulę przekształcono w wygodną i funkcjonalną czytelnię. Przeniesiono katalogi kartkowe do wygodniejszego i bardziej przestrzennego pomieszczenia. Jedynie dział opracowania książek znajdował się na pierwszym piętrze budynku.

Głównymi użytkownikami Biblioteki są alumni i profesorowie tutejszego Seminarium, osoby duchowne z diecezji, jak również czytelnicy świeccy, których liczba z każdym rokiem się powiększa. Obecnie dobiegają końca prace związane z komputeryzacją zbiorów.

W roku 2013 Wyższe Seminarium Duchowne zostało przeniesione do nowego obiektu w Instytucie Teologiczno-Pastoralnym w Rzeszowie, który posiadał swoją Bibliotekę. W związku z tym obie Książnice zostały połączone w jedną Bibliotekę ITPiWSD.